otoczyć I
obstąpić kogoś lub coś
gdy ów mąż, bóg wojny, Otoczon chmurą pułków [...] Od puszcz libijskich latał do Alpów podniebnych (I) Obok pan Podkomorzy otoczon rodziną (I) Tu - rzekł - dawni panowie, dworem otoczeni, Często siadali w krzesłach w poobiedniej porze (II).
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Przestrzeń